Είναι πράγματι απίστευτο, αυτό που προκύπτει διαβάζοντας το νομοσχέδιο για την φορολογία των ακινήτων. Ως νόμος του κράτους, όταν και όποτε ψηφιστεί, θα καθιερώσει νέο φόρο, ο οποίος θα επιβάλλεται από την 1/1/2014, σε αντικατάσταση του ΦΑΠ (Ν 3842/2010) και του ΕΕΤΑ (και όχι του ΕΕΤΗΔΕ, με το οποίο τεχνηέντως προβάλλεται η σύγκρισή του με τον επίδοξο φόρο, για να «φανεί» δήθεν ότι ο νέος αυτός φόρος θα είναι χαμηλότερος, αφού το ΕΕΤΑ ήταν ήδη μειωμένο σε σχέση με το ΕΕΤΗΔΕ!), σε όλα ανεξαιρέτως τα κτίσματα (αποπερατωμένα, ημιτελή, ηλεκτροδοτούμενα και μη, επαγγελματικά και βιοτεχνικά), σε όλα τα εντός και εκτός σχεδίου οικόπεδα, εκτάσεις γης, καλλιεργούμενα και μη, αγροτεμάχια, πολυετούς καλλιέργειας, δασικές εκτάσεις, βοσκοτόπους, θέσεις στάθμευσης με αποκλειστική χρήση σε πυλωτές, βοηθητικούς χώρους, καθώς και σε κάθε υπαίθριο χώρο. Δηλαδή, αν επιτραπεί η εκφορά της ανάλυσης σε χιούμορ, θα μπορούσαμε ανέτως να ισχυριστούμε ότι εκτός από το οδικό δίκτυο της χώρας, τα ποτάμια, τις λίμνες και τις κορυφές των βουνών, όλες οι λοιπές επιφάνειες θα κληθούν να συμμετέχουν στην δημιουργία δημοσιονομικού πλεονάσματος, μέσω της επιβολής μιας φορολογίας που δεν προέρχεται από εισόδημα!
Θα βεβαιωθούν φόροι, σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, περίπου 3,5 δις ευρώ, με προοπτική να εισπραχθούν ελαφρώς λιγότερα των 3 δις, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες εκτέλεσης του προϋπολογισμού του 2014.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα 3 δις (2,9 για την ακρίβεια) θα καταβληθούν (;) από τους πολίτες, όχι εξ αιτίας της δημιουργίας εισοδημάτων και άρα πρόσθετου πλούτου, αλλά μέσω εξάντλησης των αποταμιεύσεων «ασφαλείας», ή μέσα από δραστική περικοπή των ήδη μειωμένων τρεχόντων εισοδημάτων. Αυτό το τελευταίο προκαλεί περαιτέρω συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος, άρα περιορισμό της ενεργού ζήτησης και τελικά τροφοδότηση, έτι περαιτέρω, της ύφεσης. Κατά την έννοια αυτή, ουδόλως «διαφυλάσσεται η κοινωνική συνοχή», διότι η παρατεταμένη ύφεση «ενισχύει» την ανεργία, αναβάλλει την απόφαση για επένδυση, αποτρέπει τους επίδοξους επενδυτές και συνεπώς, εμποδίζει την εμφάνιση, έστω μικρού, αναπτυξιακού τοπίου. Ασφαλώς δε, σε καμία περίπτωση, δεν «αποκαθίστανται αδικίες», αφού από ότι τελικά φαίνεται, το «καθεστώς» των αδικιών ήρθε, για να μείνει και μόνο εκ του γεγονότος ότι όλες οι έκτακτες φορολογίες, «βαπτίζονται» με άλλα ονόματα και λαμβάνουν μόνιμο χαρακτήρα.
Αποφεύγουμε σε αυτή τη φάση να παρουσιάσουμε παραδείγματα και συγκριτικά στοιχεία σχετικά με το τι ίσχυε και το τι θα ισχύσει, επιφυλασσόμενοι για την οριστική κατάληξη και μορφή του ως άνω νομοσχεδίου, με την κρυφή ελπίδα κάτι να αλλάξει κατά την διαβούλευση.
Ελπίδα όλων...
Η ύφεση δεν καταπολεμάται με αυτόν τον τρόπο.
Η υπερφορολόγηση δεν βοηθά, κυρίως δε όταν στοχεύει σε μη εισοδηματική βάση, αλλά σε ακίνητη περιουσία.
Νίκος Σγουρινάκης http://epixeirisi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου