Ενα συγκλονιστικό άρθρο...

Ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα και μια εξίσου ιστορική προδοσία Παπαδήμου και σία

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου που δημοσιεύτηκε στο Περιδικό "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" στις 19/01/2012

Μια ιστορική ευκαιρία για να μπει η Ελλάδα –και η Ευρώπη– στο δρόμο της πραγματικής σωτηρίας και όχι της καταστροφής της, που οι πράκτορες και απατεώνες παρουσιάζουν ως σωτηρία, εμφανίζεται τώρα. Αν είχαμε ελληνική κυβέρνηση ή αν εμφανιστούν πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη να την αξιο ποιήσουν, μπορεί να ανατρέψουν όλη την κατάσταση, ανακόπτοντας την επίθεση του Χρήματος κατά των ευρωπαϊκών λαών και περνώντας στην αντεπίθεση.

Επί δεκαοχτώ μήνες συζητούσαμε ως λαός μια απίστευτη σαχλαμάρα –όχι τυχαία ασφαλώς, αλλά στο πλαίσιο ενός προγράμματος που αποσκοπεί στη δική μας καταστροφή και στη δι’ ημών κατεδάφιση όλων των δημοκρατικών και κοινωνικών κατακτήσεων των ευρωπαϊκών λαών, μετά τη νίκη τους επί του Χίτλερ τo 1945. Συζητούσαμε στα σοβαρά τι κακό έχουν κάνει οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι και το υπερτροφικό κράτος της Ελλάδας. Σήμερα, η μισή Ευρώπη απειλείται από τις αγορές, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει τη χειρότερη κρίση της ιστορίας της και ο κόσμος μια οικονομική κρίση ανάλογη ή και χειρότερη του 1929. Προφανώς, οποιαδήποτε ελληνική ιδιότητα ήταν αδύνατο να προκαλέσει τέτοια φαινόμενα. Αν εμείς oι ίδιοι φταίγαμε για το Μνημόνιο, τότε τι έγινε και μπήκαν οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι; Ποια είναι η δύναμη που απειλεί Γαλλία και Ιταλία;

 

Οι δυνάμεις που ανθίστανται στον αναθεωρητισμό της «κρυμμένης Αυτοκρατορίας» των Αγορών, εξαιτίας της ταξικής τους υφής, εξαιτίας του ιδεολογικού τους εγκλωβισμού στα δόγματα των αντιπάλων τους, εξαιτίας μιας συστηματικής προσπάθειας δεκαετιών ελέγχου των πάσης φύσεως ελίτ από το Χρήμα, ώστε να μην μπορούν οι κοινωνίες να βρουν, όταν τυχόν αναζητήσουν, ηγέτες, υποκείμενα, ιδέες, για όλους αυτούς τους λόγους, οι δυνάμεις αυτές δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο.

Συνιστά, λοιπόν, τεράστια ευκαιρία για έναν Ευρωπαίο πρωθυπουργό, για μια κάπως υπολογίσιμη πολιτική δύναμη στην Ευρώπη και ασφαλώς για την Ελλάδα να εκφράσει τη μεγάλη ανάγκη προστασίας της Ευρώπης και του κόσμου από την καταστροφική μανία των Αγορών, να δώσει πολιτική διέξοδο σε μισό δισεκατομμύριο Ευρωπαίους που καταλαβαίνουν σιγά σιγά, έστω θολά και από ένστικτο, τη φοβερή απειλή που επικρέμαται πάνω από το κεφάλι τους, που αντιλαμβάνονται ότι οι τράπεζες έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο και το Χρήμα, ως νέος Μολώχ, ετοιμάζεται να κατασπαράξει την εργασία, τη σύνταξη και αύριο τη Δημοκρατία και την ειρήνη στην ήπειρό μας.

Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη, που όποιος ηγέτης, δύναμη, χώρα την εκφράσει και μπορέσει να προσφέρει καινούριο όραμα στην Ευρώπη θα δει τη δύναμή του να πολλαπλασιάζεται αφύσικα, δυσανάλογα ως προς το μέγεθός του, θα πάρει ξαφνικά με το μέρος του την τρομερή δύναμη της Ιστορίας, όπως το ’καναν στην εποχή τους, την εποχή που διαμόρφωσε η προηγούμενη μεγάλη κρίση, του 1929, και για πολύ διαφορετικούς σκοπούς και σχέδια ο καθένας, ηγέτες όπως ο Ρούζβελτ, ο Τσώρτσιλ, ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο Ντε Γκωλ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Μακάριος ήταν επίσης τέτοιοι πολιτικοί.

Tι γίνεται, όμως, στην Αθήνα; Μια αποκαλυπτική εικόνα μάς έδωσε ο Τσαρλς Νταλάρα, εκπρόσωπος των δανειστών στους FinancialTimes (16/1/11). Eπαινεί τον Παπαδήμο γιατί δέχεται επιτόκια κοντά στο 5% και ψέγει τη Γερμανία και το ΔΝΤ ότι θέλουν μικρότερα επιτόκια, δηλαδή ότι παρεμβαίνουν στη διαπραγμάτευση υπέρ της Ελλάδας, παρόλο που η κυβέρνησή της δεν την υπερασπίζεται!

 

Η κυβέρνηση της Αθήνας, τύποις ελληνική, με «μυαλό» χειραγωγούμενο από την αυτοκρατορία του Χρήματος και τους ανθρώπους της, πανταχού παρόντες στον κυβερνητικό, πολιτικό και κρατικό μηχανισμό της χώρας, η κυβέρνηση των Σαμαρά, Λαζαρίδη, Παπαδήμου, Βενιζέλου, Γιαννίτση και Γ. Παπανδρεου, με τη βοήθεια του Καρατζαφέρη, με τον Ρόντο και διάφορους άλλους πάνω και πίσω της, δίκην Καραμεσίνη ή Αβρακώτου, για λογαριασμό όχι της CIA, αλλά του Χρήματος, σε μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις χειραγώγησης ολόκληρης χώρας στην παγκόσμια ιστορία, όχι μόνο δεν αδράχνει την ευκαιρία –ούτε καν συνειδητοποιεί την ύπαρξή της–, αλλά επιδίδεται με καταστροφική (και αυτοκαταστροφική) μανία στην ολοκλήρωση του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας.

 

Τίποτα λιγότερο δεν συνιστά η υπαγωγή των ομολόγων στο αγγλικό Δίκαιο και μη ελληνικά δικαστήρια. Βαριές κουβέντες, ίσως πείτε. Σας υποσχόμαστε να τις τεκμηριώσουμε στη συνέχεια, με τρόπο που κανένας νομομαθής να μην μπορέσει να φέρει ούτε ίχνος αξιόπιστης αντίρρησης και προκαλούμε όποιον έχει τέτοια να τη διατυπώσει.

Διαβάζουμε στη Ναυτεμπορική (16/1/2012): «Σύμφωνα με γαλλικές εφημερίδες, η ελληνική πλευρά προτείνει επιτόκιο 3%, το ΔΝΤ πιέζει για 2%... Στα υψηλά επιτόκια αντιδρούν και χώρες της Ευρωζώνης, όπως η Γερμανία... Οι πιέσεις της οποίας φέρεται να προκάλεσαν την “παύση” των συνομιλιών». HΚαθημερινή (14/1/2012), εφημερίδα στενότατα συνδεόμενη με την κυβέρνηση και στηρίζουσα μετά μανίας τα Μνημόνια, δημοσιεύει ένα επίσης εντυπωσιακό ρεπορτάζ στην πρώτη σελίδα. «Οι πιστωτές», γράφει, «φέρεται να ζήτησαν επιτόκιο άνω του 5%, η δε ελληνική κυβέρνηση αντιπρότεινε επιτόκιο κάτω του 4%. Μάλιστα, πληροφορίες αναφέρουν ότι η Γερμανία ζήτησε επιτόκιο 2%». Η Καθημερινή και η Ναυτεμπορική θεωρούναι από τις σοβαρότερες εφημερίδες της χώρας. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε σωρεία άλλων διεθνών δημοσιευμάτων, με συγκλίνουσες πληροφορίες.

 

Μόνο ως παγκόσμιο ρεκόρ μπορούν να θεωρηθούν τέτοια πράγματα. Με εξαίρεση την ηγεσία του ΕΑΜ, στις αρχές του 1945, που υπέγραψε μια συμφωνία αφοπλισμού της προτού πάει στον πόλεμο, ή του Γκορμπατσώφ, λίγα παραδείγματα παρόμοιας διαπραγματευτικής τακτικής υπάρχουν στα παγκόσμια χρονικά. Στα μέλλοντα να εκδοθούν εγχειρίδια διαπραγμάτευσης παγκοσμίως, οι Παπανδρέου και Παπαδήμος θα αναφέρονται ως κεντρικό παράδειγμα στο κεφά λαιο «Τι πρέπει να μην κάνει ο διαπραγματευτής».

Να συνοψίσουμε: Η ελληνική κυβέρνηση έχει ενδιάμεση θέση, μεταξύ τραπεζιτών και Γερμανίας - ΔΝΤ, λες και η διένεξη δεν αφορά στην επιβίωση του ελληνικού λαού! Ζητά επιτόκιο 4%, όταν το ΔΝΤ και η Γερμανία ζητούν 2%! Θα μου πείτε, ο Παπαδήμος και ο Χριστοδούλου θα το πληρώσουν; Είναι κι αυτό μια άποψη...

Αυτή υποτίθεται ότι είναι ελληνική κυβέρνηση! Εσείς τι θα κάνατε σε ένα μεσίτη που κοιτάει να πουλήσει το σπίτι σας σε μικρότερη τιμή από αυτή που κατά γενική ομολογία πιάνει; Τι θα λέγατε αν ο δικηγόρος σας χειριζόταν έτσι μια διαφορά σας με τράπεζα; Δεν θα τον στέλνατε στον εισαγγελέα και το Δικηγορικό Σύλλογο, αν δεν τον πλακώνατε στο ξύλο, πεπεισμένος ότι «τα πιάνει» από την τράπεζα; Αν τα έκανε ο διευθυντής μιας επιχείρησης, οι μέτοχοι δεν θα τον αντικαθιστούσαν; Δεν θα τον έστελναν στον εισαγγελέα για απιστία;

Πιο εξωφρενικός απ’ όσα γίνονται είναι ο τρόπος που τα παρουσιάζουν οι εφημερίδες – όσες έχουν μείνει τουλάχιστον. Ουδέτερα, περιγραφικά, λες και είναι φυσιολογικά πράγματα, λες και είναι απολύτως φυσικό να ζητούν Γερμανοί και ΔΝΤ πιο ευνοϊκό επιτόκιο για την Ελλάδα απ’ ό,τι η ίδια! Αφού κάποιες αφήνουν μία ημέρα τους αναγνώστες τους να χωνέψουν την είδηση ως φυσιολογική, επανέρχονται για να υποβάλουν στους αναγνώστες ξανά την κεντρική ιδέα με την οποία κανοναρχούν συστηματικά τον ελληνικό λαό από την άνοιξη του 2010, ότι, δηλαδή, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το αυτοκτονήσει η χώρα, συνθηκολογώντας εκ των προτέρων με οποιουσδήποτε όρους τής επιβάλουν.

Ξεκινώντας από τέτοιες παραδοχές, το υποτιθέμενο παζάρι χάνει κάθε νόημα. Ας υπογράψουμε τι λένε οι τράπεζες για το PSI και η τρόικα για την οικονομία κι ας πάμε για ούζα, όσο έχουμε ακόμη να τα πληρώσουμε, είναι το απολύτως λογικό συμπέρασμα. Που στηρίζεται σε ένα χυδαίο, χονδροειδές και εγκληματικό ψέμα. Γιατί πιστεύουν κάποιοι ότι είναι σε εξαιρετικά δύσκολη θέση η Αθήνα και δεν είναι αίφνης ο Νταλάρα, που αντιμετωπίζει όχι μόνο τον Παπαδήμο, αλλά επίσης Βερολίνο και ΔΝΤ; Και που ασφαλώς, ο Νταλάρα και οι διεθνείς υπερτράπεζες πίσω του θα αυτοκτονούσαν, αν εμφανίζονταν διεθνώς ως τορπιλίζουσες τις διαπραγματεύσεις και την ΕΕ. Είτε ο Νταλάρα μπλοφάρει εκ του ασφαλούς, αφού έχει τον Παπαδήμο απέναντι, είτε σκοπεύει να συγκρουστεί άγρια με τη Γερμανία και το ΔΝΤ. Γιατί, όμως, η Αθήνα τον διευκολύνει; Ποιο λόγο έχουν ακόμη και ελληνικές εφημερίδες να διασπείρουν πανικό, απελπισία και ηττοπάθεια στον ελληνικό λαό, σε μια τόσο κρίσιμη μάχη για το μέλλον του; Γιατί μέρος του ελληνικού Τύπου προτρέπει ουσιαστικά, έστω κι αν δεν το λέει ακριβώς, σε συνθηκολόγηση με τον Παπαδήμο, αντί να τον στηρίζει, να τον καλεί σε μαχητικότερη στάση, κλίμα που θα μπορούσε επωφελώς για τις ελληνικές θέσεις να επικαλεστεί στη διαπραγμάτευση; Δεν καταλαβαίνω πια τίποτα... Διαπραγμάτευση μεταξύ τραπεζών και Ελλάδας γίνεται ή πολιτική μάχη λαϊκιστών και μισθοφόρων – άκουσον άκουσον! Πάντως, ο κ. Σόιμπλε «καταχέρισε» τις απαιτήσεις επιτοκίων των τραπεζών, μιλώντας στη γερμανική ραδιοφωνία την επόμενη ημέρα! Ο ίδιος ο Νταλάρα, στους FinancialTimes, επαίνεσε την ελληνική πλευρά, ψέγοντας ΔΝΤ και Γερμανία για τα χαμηλά επιτόκια που ζητούν. Τώρα, αν εγώ συμπεράνω ότι ο Παπαδήμος και τα κόμματα και οι εφημερίδες που τον στηρίζουν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των τραπεζών κατά της Ελλάδας, θα έχω άδικο;

 

Η ζημιά που ήδη έκανε η κυβέρνηση είναι πολύ μεγαλύτερη από τη διαφορά στα επιτόκια – δεν είναι εκεί το κυρίως ζήτημα. Δεν οδηγεί μόνο σε μικρότερα επιτόκια με τη διαπραγμάτευση που υποτίθεται ότι κάνει, «καίει» εμμέσως και το σημαντικότερο χαρτί της Ελλάδας. Γιατί προκαλείται μια ρήξη, κινητοποιούνται η Γερμανία και το ΔΝΤ υπέρ μας, αλλά υπέρ μιας διαπραγματευτικής θέσης που δεν μας λύνει το πρόβλημα και όχι υπέρ ενός μεγαλύτερου «κουρέματος» ή της μη υπαγωγής στο αγγλικό Δίκαιο, που θα ήταν αρχή λύσης του προβλήματος. Η διαφορά αυτή μπορεί να είναι όση και η διαφορά ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο της Ελλάδας. Παραιτούμεθα από ένα σοβαρό πολιτικό όπλο που θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε, γιατί οι πάντες έχουν θέσει στην ατζέντα το βιώσιμο χρέος, άρα εύκολα μπορεί να το χρησιμοποιήσει η Αθήνα, αντί να το θυσιάζει, όπως έκανε ο Παπαδήμος κι όσοι τον στηρίζουν.

Ο κ. Σαμαράς, μετά τη συνάντησή του με τον Βεστερβέλε, δήλωσε ότι ύψιστο εθνικό καθήκον είναι να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο, με τις συμφωνίες PSI και τη δανειακή. Κάθε λογικός άνθρωπος, κάθε πατριώτης, με στοιχειώδη επίγνωση του προβλήματος, το ίδιο θα ’λεγε. Αλλά είναι βιώσιμα αυτά που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση Παπαδήμου, που υπάρχει χάρη στον Σαμαρά; Οποιαδήποτε συμφωνία PSI και οποιαδήποτε δανειακή λύνουν το πρόβλημά μας;

 

Δεν θέλω να πιστέψω, βέβαια, ότι ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των κομμάτων που τον στηρίζουν παίρνουν εντολές από κάποιον. Υποθέτω ότι ρωτούν κάποιους οικονομολόγους. Ποιοι είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη συμφωνία PSI που διαπραγματεύονται είναι βιώσιμη;

 

Τι σημαίνει μη βιώσιμη συμφωνία; Σημαίνει βεβαιότητα χρεοκοπίας, υπό τους ευνοϊκότερους για τους δανειστές όρους. Σημαίνει πλήρη νομική κατοχύρωση της μετάβασης πάσης ελληνικής περιουσίας στην ιδιοκτησία τους. Σημαίνει δυνατότητα αποβολής της Ελλάδας από το ευρώ χωρίς συνέπειες για τις αξιώσεις των πιστωτών από τη χώρα. Χρειάζεται να πούμε περισσότερα για να πείσουμε για τη σημασία των όσων πάει να συμφωνήσει αυτή η κυβέρνηση;

konstantakopoulos.blogspot.com

Αγγλικό Δίκαιο: Η... «μικρή διαφορά» ανάμεσα σε ζωή και θάνατο

Πλύση εγκεφάλου

Εσχάτη προδοσία με το PSI