Κι άλλο λάθος στη συνταγή της λιτότητας. Τι θα κάνει η Κομισιόν;

Βρυξέλλες: του Θάνου Αθανασίου http://www.real.gr/

Ένα μήνα μετά την περίφημη ιστορία του λάθους των πολλαπλασιαστών η Κομισιόν και η γενική διεύθυνση οικονομικών βρίσκονται και πάλι εν μέσω διασταυρούμενων πυρών, αυτή τη φορά για ένα πολύ σοβαρότερο και σαφώς πραγματικό λάθος. 

Τα τελευταία τρία χρόνια ο επίτροπος Ρεν και τα στελέχη της DGECFIN επικαλούνται μία έκθεση των ακαδημαϊκών Κάρμεν Ράινχάρτ και Κένεθ Ρόγκοφ, βάσει της οποίας το κρατικό χρέος πέραν του ορίου του 90% ως προς το ΑΕΠ έχει «δραματικές συνέπειες σε σχέση με τη συρρίκνωση του ΑΕΠ». 

Το συγκεκριμένο εύρημα αποτελούσε μέχρι χθες τον ακρογωνιαίο λίθο των πολιτικών επιλογών ΕΕ και ΕΚΤ για τη δημοσιονομική εξυγίανση. «Το πολύ χρέος φέρνει ύφεση» ήταν η βασική υπερασπιστική γραμμή για τα μέτρα λιτότητας. Την ιδέα αυτή όμως καταρρίπτει μία νεότερη μελέτη των επίσης ακαδημαϊκών Πόλιν και Ας, που αποδεικνύουν πως οι συνάδελφοι τους Ράινχαρτ και Ρόγκοφ έχουν κάνει χονδροειδή μαθηματικά λάθη στους υπολογισμούς τους. Τους καταλογίζουν μάλιστα πως και η φόρμουλα που χρησιμοποιούν είναι περιστασιακή και οι πράξεις έχουν γίνει λάθος. Οι Πόλιν και Ας έχουν εντοπίσει ακόμα και λάθη που οφείλονται στη λανθασμένη χρήση των υπολογιστικών φύλλων του γνωστού μας προγράμματος Excel. 

Εν ολίγοις, οι Πόλιν και Ας θεωρούν πως το παράδειγμα αναφοράς των Ράινχαρτ και Ρόγκοφ καταλήγει σε ένα λανθασμένο συμπέρασμα και η υποτιθέμενη χώρα του παραδείγματος με το χρέος άνω του 90%, όχι απλά δε χάνει -0,1 μονάδα του ΑΕΠ ανά έτος αλλά κερδίζει έως και +2,2 μονάδες. 

Δεδομένου ότι τόσο ο Ολι Ρεν όσο και άλλοι κοινοτικοί παράγοντες τεκμηρίωναν τις πολιτικές λιτότητας με αυτήν τη λανθασμένη εκτίμηση, το εύλογο ερώτημα κατά την καθημερινή ενημέρωση των συντακτών από την Κομισιόν μήπως τώρα πρέπει η Κομισιόν να αλλάξει ρητορική και πολιτική; Η απάντηση που δίνουν τόσο ο εκπρόσωπος της επιτροπής Ολιβιέ Μπαγί όσο και κύκλοι προσκείμενοι στον επίτροπο Ρεν και την DGECFIN είναι πως «δε βασίζουμε την οικονομική μας πολιτική σε μία μόνη έκθεση». Οι πάντες, βεβαίως, θυμούνται πως ο επίτροπος και κείμενα της Κομισιόν έχουν επανειλημμένες παραπομπές στην έρευνα «Aνάπτυξη στον Kαιρό του Χρέους» των Ράινχαρτ και Ρόγκοφ. Επίσημη θέση της Κομισιόν είναι βεβαίως πως δεν εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες η ίδια συνταγή και όπως έχει πει επανειλημμένα ο επίτροπος Ρεν «δε λύνονται όλα με την ίδια ασημένια σφαίρα». 

Από την άλλη, κύκλοι της Κομισιόν σημειώνουν πως δε φταίει ο επίτροπος για την οικονομική πολιτική, πως τόσο ο ίδιος όσο και ο πρόεδρος Μπαρόζο είναι υπέρμαχοι της φιλικής προς την ανάπτυξη προσαρμογής και έχουν πολλές φορές συνταγογραφήσει την παράταση και τη χαλάρωση σε πολλά μνημόνια. Οι ίδιοι κύκλοι δείχνουν με το δάχτυλο το Βερολίνο και κάνουν λόγο για πολιτικούς και όχι ακαδημαϊκούς λόγους που επιβάλλουν τη λιτότητα. Το άλλο ερώτημα πάλι που μένει αναπάντητο είναι γιατί ο κ. Ρεν αποδυναμώνει το πολιτικό του κεφάλαιο υπερασπιζόμενος ένα λάθος και γιατί αυτοί που επισημαίνουν το λάθος δε στρέφουν τα πυρά τους εκεί που πρέπει, δηλαδή στο Βερολίνο. Η απάντηση προφανώς είναι πως ο καθένας «κάνει ό,τι τον παίρνει».